.

GOTICO

↑ Grab this Headline Animator

..

mitos-mexicanos juegos gratis Creative Commons License Esta obra es publicada bajo una licencia Creative Commons.

.

.

-

,

jueves, junio 17, 2010

Cantigas de Santa María - ALFONSO X EL SABIO - Seleccion






Cantigas de
Santa María
SELECCION
Alfonso X El Sabio
Cantigas de Santa María
--
Esta é a primeira cantiga de loor de Santa Maria, ementando os VII goyos
que ouve de seu fillo.
Des oge mais quer' eu trobar
pola Sennor onrrada,
en que Deus quis carne fillar
beyta e sagrada,
por nos dar gran soldada
no seu reyno e nos erdar
por seus de sa masnada
de vida perlongada,
sen avermos pois a passar
per mort' outra vegada.
E poren quero começar
como foy saudada
de Gabriel, u lle chamar
foy: «Benaventurada
Virgen, de Deus amada:
do que o mund' á de salvar
ficas ora prennada;
e demais ta cunnada
Elisabeth, que foi dultar,
é end' envergonnada».
E demais quero-ll' enmentar
como chegou canssada
a Beleem e foy pousar
no portal da entrada,
u paryu sen tardada
Jesu-Crist', e foy-o deytar,
como moller menguada,
u deytan a cevada,
no presev', e apousentar
ontre bestias d'arada.
E non ar quero obridar
com' angeos cantada
loor a Deus foron cantar
e «paz en terra dada»;
nen como a contrada
aos tres Reis en Ultramar
ouv' a strela mostrada,
por que sen demorada
veron sa offerta dar
estranna e preçada.
Outra razon quero contar
que ll' ouve pois contada
a Madalena: com' estar
vyu a pedr' entornada
do sepulcr' e guardada
do angeo, que lle falar
foy e disse: «Coytada
moller, sey confortada,
ca Jesu, que ves buscar,
resurgiu madurgada.»
E ar quero-vos demostrar
gran lediç' aficada
que ouv' ela, u vyu alçar
a nuv' enlumada
seu Fill'; e poys alçada
foi, viron angeos andar
ontr' a gent' assada,
muy desaconsellada,
dizend': Assi verrá juygar,
est' é cousa provada.»
Nen quero de dizer leixar
de como foy chegada
a graça que Deus enviar
lle quis, atan grãada,
que por el esforçada
foy a companna que juntar
fez Deus, e enssinada,
de Spirit' avondada,
por que souberon preegar
logo sen alongada.
E, par Deus, non é de calar
como foy corõada,
quando seu Fillo a levar
quis, des que foy passada
deste mund' e juntada
con el no ceo, par a par,
e Rea chamada,
Filla, Madr' e Criada;
e poren nos dev' ajudar,
ca x' é noss' avogada.
Esta é de como Santa Maria pareceu en Toledo a Sant' Alifonsso e deu-ll'
ha alva que trouxe de arayso, con que dissesse missa.
Muito devemos, varões,
loar a Santa Maria,
que sas graças e seus dões
dá a quen por ela fia.
Sen muita de bõa manna,
que deu a un seu prelado,
que primado foi d'Espanna
e Affons' era chamado,
deu-ll' ha tal vestidura
que trouxe de Parayso,
ben feyta a ssa mesura,
porque metera seu siso
en a loar noyt' e dia.
Poren devemos, varões...
Ben enpregou el seus ditos,
com' achamos en verdade,
e os seus bõos escritos
que fez da virgidade
daquesta Sennor mui santa,
per que sa loor tornada
foi en Espanna de quanta
a end' avian deytada
judeus e a eregia.
Poren devemos, varões...
Mayor miragre do mundo
ll' ant' esta Sennor mostrara,
u con Rei Recessiundo
ena precisson andara,
u lles pareceu sen falla
Santa Locay', e enquanto
ll' el Rey tallou da mortalla,
disse-l': «Ay, Afonso santo,
per ti viv' a Sennor mya.»
Poren devemos, varões...
Porque o a Gloriosa
achou muy fort' e sen medo
en loar sa preciosa
virgindad' en Toledo,
deu-lle porend' ha alva,
que nas sas festas vestisse,
a Virgen santa e salva
e, en dando-lla, lle disse:
«Meu Fillo esto ch' envia.»
Poren devemos, varões...
Pois ll' este don tan estrãyo
ouve dad' e tan fremoso,
disse: «Par Deus, muit eãyo
seria e orgulloso
quen ss' en esta ta cadeira,
se tu non es, s' assentasse,
nen que per nulla maneira
est' alva vestir provasse,
ca Deus del se vingaria.
Poren devemos, varões...
Pois do mundo foi partido
este confessor de Cristo,
Don Siagrio falido
foi Arcebispo, poys isto,
que o fillou a seu dano;
ca, porque foi atrevudo
en se vestir aquel pano,
foi logo mort' e perdudo,
com' a Virgen dit' avia.
Poren devemos, varões...
Esta é como Santa Maria fez cobrar a Theophilo a carta que fezera cono
demo, u se tornou seu vassalo.
Mais nos faz Santa Maria
a seu Fillo perdõar,
que nos per nossa folia
ll' imos falir e errar.
Por ela nos perdõou
Deus o pecado d'Adam
da maçãa que gostou,
per que soffreu muit' affan
e no inferno entrou;
mais a do mui bon talan
tant' a seu Fillo rogou,
que o foi end' el sacar.
Mais nos faz Santa Maria...
Pois ar fez perdon aver
a Theophilo, un seu
servo, que fora fazer
per conssello dun judeu
carta por gãar poder
cono demo, e lla deu;
e fez-ll' en Deus descreer,
des i a ela negar.
Mais nos faz Santa Maria...
Pois Theophilo assi
fez aquesta trayçon,
per quant' end' eu aprendi,
foy do demo gran sazon;
mais depoys, segund' oý,
repentiu-ss' e foy perdon
pedir logo, ben aly
u peccador sol achar.
Mais nos faz Santa Maria...
Chorando dos ollos seus
muito, foy perdon pedir,
u vyu da Madre de Deus
a omagen; sen falir
lle diss': «Os peccados meus
son tan muitos, sen mentir,
que, se non per rogos teus,
non poss' eu perdon gãar.»
Mais nos faz Santa Maria...
Theophilo dessa vez
chorou tant' e non fez al,
trões u a que de prez
todas outras donas val,
ao demo mais ca pez
negro do fog' infernal
a carta trager-lle fez,
e deu-lla ant' o altar.
Mais nos faz Santa Maria...
Esta é como Santa Maria guardou ao fillo do judeu que non ardesse, que
seu padre deitara no forno.
A Madre do que livrou
dos leões Daniel,
essa do fogo guardou
un meno d'Irrael.
En Beorges un judeu
ouve que fazer sabia
vidro, e un fillo seu
-ca el en mais non avia,
per quant' end' aprendi euontr'
os crischãos liya
na escol'; e era greu
a seu padre Samuel.
A Madre do que livrou...
O meno o mellor
leeu que leer podia
e d'aprender gran sabor
ouve de quanto oya;
e por esto tal amor
con esses moços collia,
con que era leedor,
que ya en seu tropel.
A Madre do que livrou...
Poren vos quero contar
o que ll' avo un dia
de Pascoa, que foi entrar
na eygreja, u viia
o abad' ant' o altar,
e aos moços dand' ya
ostias de comungar
e vy' en un calez bel.
A Madre do que livrou...
O judeuco prazer
ouve, ca lle parecia
que ostias a comer
lles dava Santa Maria,
que viia resprandecer
eno altar u siia
e enos braços ter
seu Fillo Hemanuel.
A Madre do que livrou...
Quand' o moç' esta vison
vyu, tan muito lle prazia,
que por fillar seu quinnon
ant' os outros se metia.
Santa Maria enton
a mão lle porregia,
e deu-lle tal comuyon
que foi mais doce ca mel.
A Madre do que livrou...
Poi-la comuyon fillou,
logo dali se partia
e en cas seu padr' entrou
como xe fazer soya;
e ele lle preguntou
que fezera. El dizia:
«A dona me comungou
que vi so o chapitel.»
A Madre do que livrou...
O padre, quand' est' oyu,
creceu-lli tal felonia,
que de seu siso sayu;
e seu fill' enton prendia,
e u o forn' arder vyu
meté-o dentr' e choya
o forn', e mui mal falyu
como traedor cruel.
A Madre do que livrou...
Rachel, sa madre, que ben
grand' a seu fillo queria,
cuidando sen outra ren
que lle no forno ardia,
deu grandes vozes poren
e ena rua saya;
e aque a gente ven
ao doo de Rachel.
A Madre do que livrou...
Pois souberon sen mentir
o por que ela carpia,
foron log' o forn' abrir
en que o moço jazia,
que a Virgen quis guarir
como guardou Anania
Deus, seu fill', e sen falir
Azari' e Misahel.
A Madre do que livrou...
O moço logo dali
sacaron con alegria
e preguntaron-ll' assi
se sse d'algun mal sentia.
Diss' el: «Non, ca eu cobri
o que a dona cobria
que sobelo altar vi
con seu Fillo, bon donzel.»
A Madre do que livrou...
Por este miragr' atal
log' a judea criya,
e o meno sen al
o batismo recebia;
e o padre, que o mal
fezera per sa folia,
deron-ll' enton morte qual
quis dar a seu fill' Abel.
A Madre do que livrou...
Esta é como Santa Maria ajudou a Emperadriz de Roma a sofre-las grandes
coitas per que passou.
Quenas coitas deste mundo ben quiser soffrer,
Santa Maria deve sempr'ante si põer.
E desto vos quer' eu ora contar, segund' a letra diz,
un mui gran miragre que fazer quis pola Enperadriz
de Roma, segund' eu contar oý, per nome Beatriz,
Santa Maria, a Madre de Deus, ond' este cantar fiz,
que a guardou do mundo, que lle foi mal joyz,
e do demo que, por tentar, a cuydou vencer.
Quenas coitas deste mundo ben quiser sofrer...
Esta dona, de que vos disse ja, foi dun Emperador
moller; mas pero del nome non sei, foi de Roma sennor
e, per quant' eu de seu feit' aprendi, foi de mui gran valor.
Mas a dona tant' era fremosa, que foi das belas flor
e servidor de Deus e de sa ley amador,
e soube Santa Maria mays d'al ben querer.
Quenas coitas deste mundo ben quiser soffrer...
Aquest' Emperador a sa moller queria mui gran ben,
e ela outrossi a el amava mais que outra ren;
mas por servir Deus o Enperador, com' ome de bon sen,
cruzou-ss' e passou o mar e foi romeu a Jherusalen.
Mas, quando moveu de Roma por passar alen,
leyxou seu irmão e fez y gran seu prazer.
Quenas coitas deste mundo ben quiser sofrer...
Quando ss'ouv' a ir o Emperador, aquel irmão seu,
de que vos ja diss', a ssa moller a Emperadriz o deu,
dizend': «Este meu irmão receb' oi mais por fillo meu,
e vos seede-ll' en logar de madre poren, vos rogu' eu,
e de o castigardes ben non vos seja greu;
en esto me podedes muy grand' amor fazer.»
Quenas coitas deste mundo ben quiser soffrer...
Depoi-lo Emperador se foi. A mui pouca de sazon
catou seu irmão a ssa moller e namorou-s' enton
dela, e disse-lle que a amava mui de coraçon;
mai-la santa dona, quando ll' oyu dizer tal trayçon,
en ha torre o meteu en muy gran prijon,
jurando muyto que o faria y morrer.
Quenas coitas deste mundo ben quiser soffrer...
O Emperador dous anos e meyo en Acre morou
e tod'a terra de Jerussalem muitas vezes andou;
e pois que tod' est' ouve feito, pera Roma se tornou;
mas ante que d'Ultramar se partisse, mandad' enviou
a sa moller, e ela logo soltar mandou
o seu irmão muy falsso, que a foy traer.
Quenas coitas deste mundo ben quiser soffrer...
Quando o irmão do Emperador de prijon sayu,
barva non fez nen cercou cabelos, e mal se vestiu;
a seu irmão foi e da Emperadriz non s'espedyu;
mas o Emperador, quando o atan mal parado vyu,
preguntou-lli que fora, e el lle recodyu:
«En poridade vos quer' eu aquesto dizer.»
Quenas coitas deste mundo ben quiser soffrer...
Quando foron ambos a ha parte, fillou-s' a chorar
o irmão do Emperador e muito xe lle queixar
de sa moller, que, porque non quisera con ela errar,
que o fezera porende tan tost' en un carcer deitar.
Quand' o Emperador oyu, ouv' en tal pesar,
que se leixou do palaffren en terra caer.
Quenas coitas deste mundo ben quiser sofrer...
Quand' o Emperador de terra s'ergeu, logo, sen mentir,
cavalgou e quanto mais pod' a Roma começou de ss'ir;
e a pouca d'ora vyu a Emperadriz a ssi vir,
e logo que a vyu, mui sannudo a ela leixou-ss' ir
e deu-lle gran punnada no rostro, sen falir,
e mandou-a matar sen a verdade saber.
Quenas coytas deste mundo ben quiser soffrer...
Dous monteiros, a que esto mandou, fillárona des i
e rastrand' a un monte a levaron mui preto dali;
e quando a no monte teveron, falaron ontre si
que jouvessen con ela per força, segund' eu aprendi.
Mas ela chamando Santa Maria, log' y
chegou un Conde, que lla foy das mãos toller.
Quenas coitas deste mundo ben quiser soffrer...
O Conde, poi-la livrou dos vilãos, disse-lle: «Senner,
dizede-m' ora quen sodes ou dond'.» Ela respos: «Moller
sõo mui pobr' e coitada, e de vosso ben ei mester.»
«Par Deus», diss' el Conde, «aqueste rogo farei volonter,
ca mia companneira tal come vos muito quer
que criedes nosso fill' e façedes crecer.»
Quenas coitas deste mundo ben quiser soffrer...
Pois que o Cond' aquesto diss', enton atan toste, sen al,
a levou consigo aa Condessa e disse-ll' atal:
«Aquesta moller pera criar nosso fillo muito val,
ca vejo-a mui fremosa, demais, semella-me sen mal;
e poren tenno que seja contra nos leal,
e metamos-lle des oi mais o moç' en poder.»
Quenas coitas deste mundo ben quiser soffrer...
Pois que a santa dona o fillo do Conde recebeu,
de o criar muit' apost' e mui ben muito sse trameteu;
mas un irmão que o Cond' avia, mui falss' e sandeu,
Pediu-lle seu amor; e porque ela mal llo acolleu,
degolou-ll' o meno ha noit' e meteu
ll' o cuitelo na mão pola fazer perder.
Quenas coitas deste mundo ben quiser soffrer...
Pois desta guisa pres mort' o meno, como vos dit' ei,
a santa dona, que o sentiu morto, diss': «Ai, que farei?»
O Cond' e a Condessa lle disseron: «Que ás?» Diz: «Eu ey
pesar e coita por meu criado, que ora mort' achey.»
Diss' o irmão do Conde: «Eu o vingarey
de ti, que o matar foste por nos cofonder.»
Quenas coitas deste mundo ben quiser soffrer...
Pois a dona foi ferida mal daquel, peyor que tafur,
e non via quen lla das mãos sacasse de nenllur
senon a Condessa, que lla fillou, mas esto muit' adur;
us dizian: «Quéimena!» e outros: «Moira con segur!»
Mas poi-la deron a un mareiro de Sur,
que a fezesse mui longe no mar somerger.
Quenas coitas deste mundo ben quiser soffrer...
O mareiro, poi-la ena barca meteu, ben come fol
disse-lle que fezesse seu talan, e seria sa prol;
mas ela diss' enton: «Santa Maria, de mi non te dol,
neno teu Fillo de mi non se nenbra, como fazer sol?»
Enton vo voz de ceo, que lle disse: «Tol
tas mãos dela, se non, farey-te perecer.»
Quenas coitas deste mundo ben quiser soffrer...
Os mareiros disseron enton: «Pois est' a Deus non praz,
leixemo-la sobr' aquesta pena, u pod' aver assaz
de coita e d'affan e pois morte, u outra ren non jaz,
ca, se o non fezermos, en mal ponto vimos seu solaz.
E pois foy feyto, o mar nona leixou en paz,
ante a vo con grandes ondas combater.
Quenas coitas deste mundo ben quiser soffrer...
A Emperadriz, que non vos era de coraçon rafez,
com' aquela que tanto mal sofrera e non ha vez,
tornou, con coita do mar e de fame, negra come pez;
mas en dormindo a Madre de Deus direi-vos que lle fez:
tolleu-ll' a fam' e deu-ll' ha erva de tal prez,
con que podesse os gaffos todos guarecer.
Quenas coitas deste mundo ben quiser soffrer...
A santa dona, pois que ss' espertou, non sentiu null' afan
nen fame, come se senpr' ouvesse comudo carn' e pan;
e a erva achou so sa cabeça e disse de pran:
«Madre de Deus, beitos son os que en ti fyuza an,
ca na ta gran mercee nunca falecerán
enquanto a souberen guardar e gradecer.»
Quenas coitas deste mundo ben quiser soffrer...
Dizend' aquesto, a Emperadriz, muit' amiga de Deus,
vyu vir ha nave preto de si, cha de romeus,
de bõa gente, que non avia y mouros nen judeus.
Pois chegaron, rogou-lles muito chorando dos ollos seus,
dizendo: «Levade-me vosc', ay, amigos meus!»
E eles logo conssigo a foron coller.
Quenas coitas deste mundo ben quiser soffrer...
Pois a nav' u a Emperadriz ya aportou na foz
de Roma, logo baixaron a vea, chamando: «Ayoz.»
E o maestre da nave diss' a un seu ome: «Vai, coz
carn' e pescado do meu aver, que te non cost' ha noz.»
E a Emperadriz guaryu un gaf', e a voz
foy end', e muitos gafos fezeron ss' y trager.
Quenas coitas deste mundo ben quiser soffrer...
Ontr' os gafos que a dona guariu, que foron mais ca mil,
foi guarecer o irmão de Conde eno mes d'abril;
mas ant' ouv' el a dizer seu pecado, que fez come vil.
Enton a Condessa e el Conde changian a gentil
dona, que perderan por trayçon mui sotil
que ll' aquel gaffo traedor fora bastecer.
Quenas coytas deste mundo ben quiser sofrer...
Muitos gafos sãou a Emperadriz en aquele mes;
mas de grand' algo que poren lle davan ela ren non pres,
mas andou en muitas romarias, e depois ben a tres
meses entrou na cidade de Roma, u er' o cortes
Emperador, que a chamou e disso-lle: «Ves?
Guari-m' est' irmão gaff', e dar-ch-ei grand' aver.»
Quenas coytas deste mundo ben quiser soffrer...
A dona diss' ao Emperador: «Voss' irmão guarrá;
mas ante que eu en el faça ren, seus pecados dirá
ant' o Apostolig' e ante vos, como os feitos á.»
E pois foi feito, o Emperador diss': «Ai Deus, que será?
Nunca mayor trayçon desta om' oyrá.»
E con pesar seus panos se fillou a ronper.
Quenas coytas deste mundo ben quiser soffrer...
A Emperadriz fillou-s' a chorar e diss': «A mi non nuz
en vos saberdes que soon essa, par Deus de vera cruz,
a que vos fezestes atan gran torto, com' agor' aduz
voss' irmão a mãefesto, tan feo come estruz;
mas des oi mais a Santa Maria, que é luz,
quero servir, que me nunca á de falecer.
Quenas coitas deste mundo ben quiser soffrer...
Per nulla ren que ll' o Emperador dissesse, nunca quis
a dona tornar a el; ante lle disse que fosse fis
que ao segre non ficaria nunca, par San Denis,
nen ar vestiria pano de seda nen pena de gris,
mas ha cela faria d'obra de Paris,
u se metesse por mays o mund' avorrecer.
Quenas coytas deste mundo ben quiser soffrer...
Esta é como Santa Maria livrou a abadessa prenne, que adormecera ant' o
seu altar chorando.
devemos muit' e rogar
que a ssa graça ponna
sobre nos, por que errar
non nos faça, nen peccar,
o demo sen vergonna.
Porende vos contarey
un miragre que achei
que por ha badesa
fez a Madre do gran Rei,
ca, per com' eu apres' ei,
era-xe sua essa.
Mas o demo enartar
a foi, por que emprennnar
s' ouve dun de Bolonna,
ome que de recadar
avia e de guardar
seu feit' e sa besonna.
Santa Maria amar...
As monjas, pois entender
foron esto e saber,
ouveron gran lediça;
ca, porque lles non sofrer
quería de mal fazer,
avian-lle mayça.
E fórona acusar
ao Bispo do logar,
e el ben de Colonna
chegou y; e pois chamar
a fez, vo sen vagar,
leda e mui risonna.
Santa Maria amar...
O Bispo lle diss' assi:
«Dona, per quant' aprendi,
mui mal vossa fazenda
fezestes; e vin aqui
por esto, que ante mi
façades end' emenda.»
Mas a dona sen tardar
a Madre de Deus rogar
foi; e, come quen sonna,
Santa Maria tirar
lle fez o fill' e criar
lo mandou en Sanssonna.
Santa Maria amar...
Pois s' a dona espertou
e se guarida achou,
log' ant' o Bispo vo;
e el muito a catou
e desnua-la mandou;
e pois lle vyu o so,
começou Deus a loar
e as donas a brasmar,
que eran d'ordin d'Onna,
dizendo: «Se Deus m'anpar,
por salva poss' esta dar,
que non sei que ll'aponna.»
Santa Maria amar...
Esta é de como Santa Maria tolleu
a alma do monge que ss' affogara no rio
ao demo, e feze-o ressocitar.
Macar ome per folia
aginna caer
pod' en pecado,
do ben de Santa Maria
non dev' a seer
desasperado.
Poren direi todavia
com' en ha abadia
un tesoureiro avia,
monge que trager
con mal recado
a ssa fazenda sabia,
por a Deus perder,
o malfadado.
Macar ome per folia...
Sen muito mal que fazia,
cada noyt' en drudaria
a hua sa druda ya
con ela ter
seu gasallado;
pero ant' «Ave Maria»
sempr' ya dizer
de mui buen grado.
Macar ome per folia...
Quand' esto fazer queria,
nunca os sinos tangia,
e log' as portas abria
por ir a fazer
o desguisado;
mas no ryo que soya
passar foi morrer
dentr' afogado.
Macar ome per folia...
E u ll' a alma saya,
log' o demo a prendia
e con muy grand' alegria
foi pola põer
no fog' irado;
mas d' angeos conpania
pola socorrer
vo privado.
Macar ome per folia...
Gran refferta y crecia,
ca o demo lles dizia:
«Ide daqui vossa via,
que dest' alm' aver
é juigado,
ca fez obras noit' e dia
senpr' a meu prazer
e meu mandado.»
Macar ome per folia...
Quando est' a conpann' oya
dos angeos, sse partia
dali triste, pois viya
o demo seer
ben rezõado;
mas a Virgen que nos guía
non quis falecer
a seu chamado.
Macar ome per folia...
E pois chegou, lles movía
ssa razon con preitesia
que per ali lles faria
a alma toller
do frad' errado,
dizendo-lles: «Ousadia
foi d'irdes tanger
meu comendado.»
Macar ome per folia...
O demo, quand' entendía
esto, con pavor fugia;
mas un angeo corria
a alma prender,
led' afícado,
e no corpo a metia
e fez-lo erger
ressucitado.
Macar ome per folia...
O convento atendia
o syno a que ss' ergia,
ca des peça non durmia;
poren sen lezer
ao sagrado
foron, e à agua ffria,
u viron jazer
o mui culpado.
Macar ome per folia...
Tod' aquela crerezia
dos monges logo liia
sobr' ele a ledania,
polo defender
do denodado
demo; mas a Deus prazia,
e logo viver
fez o passado.
Macar ome per folia...
Esta é como Santa Maria se queixou en Toledo eno dia de ssa festa de
agosto, porque os judeus crucifigavan a omagen de cera, a semellança
de seu fillo.
O que a Santa Maria mais despraz,
é de quen ao seu Fillo pesar faz.
E daquest' un gran miragre | vos quer' eu ora contar,
que a Reinna do Ceo | quis en Toledo mostrar
eno dia que a Deus foi corõar,
na sa festa que no mes d'Agosto jaz.
O que a Santa Maria mais despraz...
O Arcebispo aquel dia | a gran missa ben cantou;
e quand' entrou na segreda | e a gente se calou,
oyron voz de dona, que lles falou
piadosa e doorida assaz.
O que a Santa Maria mais despraz...
E a voz, come chorando, | dizia: «Ay Deus, ai Deus,
com' é mui grand' e provada | a perfia dos judeus
que meu Fillo mataron, seendo seus,
e aynda non queren conosco paz.»
O que a Santa Maria mais despraz...
Poi-la missa foi cantada, | o Arcebispo sayu
da eigreja e a todos | diss' o que da voz oyu;
e toda a gent' assi lle recodyu:
«Esto fez o poblo dos judeus malvaz.»
O que a Santa Maria mais despraz...
Enton todos mui correndo | começaron logo d'ir
dereit' aa judaria, | e acharon, sen mentir,
omagen de Jeso-Crist', a que ferir
yan os judeus e cospir-lle na faz.
O que a Santa Maria mais despraz...
E sen aquest', os judeus | fezeran a cruz fazer
en que aquela omagen | querian logo põer.
E por est' ouveron todos de morrer,
e tornou-xe-lles en doo seu solaz.
O que a Santa Maria mais despraz...

Seguidores

UNOS SITIOS PARA PERDERSE UN RATO

¿QUIERES SALIR AQUI? , ENLAZATE